مسمومیت زنجیره‌ای دانش‌آموزان ایرانی که از اوایل آذرماه امسال در قم آغاز شد و دامنه آن به شهرهای دیگر ایران رسید، توجه بسیاری را به وضعیت سلامت کودکان و سیاست‌های محافظتی دولتی در ایران جلب کرده است. براساس آمارهای مطرح شده از سوی مقامات ایرانی تاکنون چند هزار کودک که اغلب آنها دختران دبستانی و دبیرستانی هستند در معرض مواد شیمیایی ناشناخته قرار گرفته و علامت‌های خفیف یا شدید مسمومیت از خود نشان داده‌اند.

گفته‌های مسئولین جمهوری اسلامی اطلاعات در مورد عامل احتمالی مسمومیت های سریالی دانش آموزان به شکل غیر قابل باوری ضد و نقیض است. ولی همگی در یک مورد اشتراک نظر دارند که دست‌کم گروهی از دانش آموزان با گازهای سمی یا گازهای محرک استنشاقی در تماس بوده‌اند.

دامنه مسمومیت‌ها محدود به دانش آموزان نبوده و علایم مسمومیت همزمان در آموزگاران و کارمندان مدارس نیز پزارش شده است.

گزارشگران سازمان ملل نیز از «مسمومیت عمدی» دانش‌آموزان ایرانی سخن گفته‌اند.

برای شناسایی گازهایی که موجب مسمومیت شده‌اند، لازم است که گزارش‌های دقیقی از شرح حال بیماران، نتیجه مشاهدات مصدومان، معاینات و آزمایش‌های نیروهای امدادی و کادر پزشکی ارائه گردد. امری که بدون دسترسی آزاد به اسناد مربوطه و تشکیل کمیته حقیقت‌یاب ناممکن خواهد بود.